Ik had me van tevoren ingelezen en het korte uitlegfilmpje bij de e-mailbevestiging bekeken. Nuud is een ander soort deodorant en het kan zijn dat je eerst een detoxfase, inclusief stinkend zweet, door moet. Je poriën kunnen namelijk nog verstopt zitten van de conventionele deodorant/antitranspirant.

Uitleg: Deodorant gaat geurtjes tegen. Antitranspirant verstopt de poriën met aluminiumzouten, waardoor zweet en andere afvalproducten (gifstoffen uit de lymfe) er niet meer uit kunnen. Een deodorant is vaak ook een antitranspirant. Een pure deodorant houdt geen transpiratie tegen, tenminste niet heel veel.

Volgens het filmpje moet je eerst zelf uitzoeken hoe vaak jij de deodorant nodig hebt. Gemiddeld hoeft hij maar om de drie dagen, dus twee keer per week, te worden opgesmeerd. Maar je kunt het best beginnen met om de dag. Meteen toen ik hem besteld had, een kleine week voor de start van de test, ben ik overgestapt op een alcohol- en aluminiumvrije deodorant uit de biowinkel. Dit om mezelf de ‘detoxfase’ te besparen.

Bij het eerste gebruik begrijp ik wat ze bedoelen met ‘the tiniest bit is more than enough’: de crème is zo vol dat je met één druppel ter grootte van een gedroogde erwt je hele oksel wit smeert, het lijkt net een dikke zonnebrandcrème. Maar toch is dat niet genoeg, zoals later bleek.

Door Code Check worden alle ingrediënten als onschadelijk aangemerkt, alleen het antibacteriële zilver, het belangrijkste actieve ingrediënt, staat te boek als ‘enigszins twijfelachtig’. Dat percentage is echter gering. Een stevige work-out of een lange douche mag volgens de informatie geen nadelig effect op de werkzaamheid hebben. De deodorant is namelijk gebaseerd op olie, zoals een waterproof zonnebrandcrème. Als je je oksels met veel zeep of een peeling boent, poets je zo het microzilver-oliemengsel eraf. Kennelijk hoef je dus geen zeep meer onder je armen te gebruiken, maar zelf ben ik het daar niet mee eens.

De volgende ochtend, zo’n 18 uur later, schrik ik van mijn eigen geur. Ik zou met een grote boog om mezelf heen lopen. Mijn reukvermogen werkt in elk geval wel: met zo’n genenpool zou ik me in ieder geval niet voortplanten. Ik neem een douche, met douchegel, ook onder mijn armen, omdat ik die geur anders niet wegkrijg. Vervolgens doe ik geen deodorant meer op, maar wacht geduldig tot de volgende dag. En wat blijkt: die dag en de nacht erop geen zweet of geurtjes meer! Maar er stond ook geen sport op het programma en warm was het ook niet echt.

Weer twee dagen later volgt een extreme deodoranttest: een weekend yoga-retreat met alleen al op zaterdag vijf yogasessies en een bergwandeling. De deodorant laat me compleet in de steek. Maar ik blijf proberen om hem slechts om de dag te gebruiken. Veel douchen tussendoor en pas zondag breng ik de deodorant weer aan. Ook deze methode werkt duidelijk niet voor mij. Maandagmiddag alweer een vieze zweetlucht. Het is dag 6. Hoelang duurt dat wennen eigenlijk? Op de website van de fabrikant staat ‘een tijdje’. Ik besluit dat ik er meer over wil weten. Mijn vragen kan ik stellen via e-mail of Facebook Messenger. De telefoonknop leidt naar een foutpagina. Ik kies voor de snelle Messenger-dienst.

Tien minuten later krijg ik vermakelijke en meer gedetailleerde informatie over wat ik specifiek tegen mijn zweetlucht kan ondernemen. Ik krijg de volgende tips:

- Zolang ik mezelf 's ochtends ruik, moet ik Nuud elke ochtend gebruiken.

- Een ‘ontgiftingsfase’ van twee weken is normaal als je je poriën jarenlang met anti-transpirant hebt verstopt. Op dag 8 transpireer ik in een kasjmier trui, het zweet loopt langs mijn lichaam zo het zachte materiaal in. Aah, doe mij die goeie ouwe porie-verstoppende aluminiumzouten! Diezelfde dag vermaak ik me op de crosstrainer, het zweet druppelt van mijn neus. En toch: geen stank na die dag, de nieuwe routine lijkt te werken.

Op dag 10 vergeet ik 's ochtends de deodorant te gebruiken en rond het middaguur worden de gevolgen merkbaar. De dagen erna krijg ik het zaakje weer onder controle. Tot ik het niet meer onder controle heb. In de dagen voor en tijdens mijn menstruatie droom ik koortsachtig over Rexona. Van nu af aan reken ik mezelf tot de overmatig zwetenden. Op sommige dagen moet ik me tussendoor met zeep wassen en de deodorant tot twee keer toe aanbrengen. En zo druk ik na een kleine drie weken laatste restjes uit de tube – 13 euro in drie weken opgebruikt. Ter vergelijking: de inhoud van een conventionele deodorant is 50 ml en gaat minimaal twee maanden mee.

Mijn hoop op een deodorant die ik slechts om de zoveel dagen hoef te gebruiken is jammer genoeg vervlogen. Maar ik behoor duidelijk tot de groep bovenmatig zwetenden. Want de vriend van een vriendin gebruikt de deodorant al een halfjaar en smeert hem sindsdien maar om de dag op. Hij is er superblij mee en de vriendin heeft al die tijd geen nare luchtjes geroken, zegt ze.

Zou ik de deodorant op een belangrijke afspraak of date night gebruiken? Nee.

De kleine tube ziet er mooi uit en past makkelijk in je handbagage. Dat vind ik leuk, net als het goede gevoel dat je van de ingrediënten en de verpakking krijgt.